۱۳۸۸ شهریور ۳۱, سه‌شنبه


اگر درست به تاریخ رجوع کنیم و از حشو و زوائد و تحریف های آن اجتناب کنیم
خواهیم دید که در طول تاریخ اکثریت نبردها در میدان های نبرد،سرنوشتشان تعیین نشده و فاتحین و مغلوب ها را افکار و اندیشه مردمان تعیین کرده اند
و پیوسته آنکه توانسته قدرت خود را بیش از آنکه هست به دیگران بقبولاند و آنکه توانسته احساس نومیدی و یاس در اردوی حریف ایجاد کند،برنده شناخته شده و پس همچون برنده عمل کرده است
آنچه امروز و درمبارزه مردم ایران برای گرفتن حق خود که آزادی و دموکراسیست،درمقابل حاکمی که حرف حساب بخرجش نمیرود دیده میشود نیز دقیقا همان میدان نبردیست که حریف تنها سلاح خود را که سلاح تبلیغات باشد،با همه رسانه هایی که درخدمت دارد برای آوردن یاس و نومیدی به اردوی ایرانیان طالب آزادی بکارمیبرد.
اما این حربه درمقابل حریف هشیاری چون مردم ایران که دست حریف راخوانده اند،به تصور ما دیگر کارگرنخواهد بود
با این همه بهم یادآوری میکنیم و یادآوری خواهیم کرد که آنکه نومید شد بازنده است
و مردم ایران با آن فرهنگ و آن ذکاوت،در این میان نه نومید و نه بازنده خواهند بود