نگاه کن به تاريخچه هر کدام از اين اديان ريشه دار و با سابقه ( که نمی خواهم يک يک اسم بياورم و واگذارش می کنم به خود تو) و ببين اين دين ها و پيامبرانشان از کجا برخاسته اند؟ از ميان حکام و صاحبان قدرت و زور؟ يا از ميان جمع محکومين و ضعفای مانده در بند؟پاسخ آسان است. هيچ دينی را سراغ نخواهی داشت که از دل حاکمان برخاسته باشد و هيچ پيامبری از ميانه زورمندان پيدا نشده، بر عکس هميشه يکی آمده از ميان زور ديده ها و در ستم مانده ها، و طلب حقوق انسانی آنها را کرده که نقض می شده است. خواسته تا مورد ظلمی که هر روزه واقع می شوند، نشوند، خواسته تا جان و مال و ناموسشان که هر روزه مورد هجوم زورمندان و حکام جامعه بوده، در پناه آنچه "دين" خوانده اند، محفوظ بماند، و خواسته تا ضعفا آنچنان باقی نمانند که در "ضعف جانشان در آيد" و اغنيا آنچنان نخورند "کز دهانشان در آيد".
بنابر اين گر نيک نگه کنی، اديان، هر کدامشان را که در نظر بگيری، خواستار رعايت "حقوق بشر" شده اند، که امروزه با توسل به نام دين از آنها سلب می شود و ملاحظه ميکنی که مثلأ در تهران، حکومت دينی، مرکز حقوق بشر را با قفل و زنجير تعطيل می کند و هر وقت صحبت حقوق بشر می شود، به غلط و با سفسطه آنرا به "غرب" و "استکبار" و غيره و غيره ربط می دهد.نگاه کن به تاريخچه همه اين دين های صاحب تاريخ و سابقه و ببين که همه اينها بدون استثنا، نگارندگان اوليه اصول "حقوق بشر" بوده اند، حالا اگر همه اين اديان را غربی و استکباری ميدانی، حرفی ديگر است.
ديگر آنکه اين اديان، خطابشان نه به مظلومين بلکه به ظالمان و حاکمان و صاحبان قدرت بوده؛ حالا که صاحب زور و اختيار و قدرت هستی و از بنده خدا ترسی نداری، از خدا بترس و عقوبت و پاداشت هم در جنهم و بهشت خواهد بود.
آدم بی حقوق و بی زور و زر و بی قدرت، کجا توانش را دارد که حقوق و جان و مال و ناموس ديگران را پايمال کند؟ اگر هم کند، راحت ميشد و ميشود بحسابش رسيد و ميرسند، و ديگر لزومی به صبر کردن برای بهشت و دوزخ نيست.
با اين همه، در طول اين تاريخ، واليان اديان اما، زمانی که خود به جمع حاکمان پيوستند، همه قوانينی که فلسفه وجوديشان رعايت حقوق انسانها از سوی حاکمان بود را برگرداندند بطرف خود مردم و در جهت نقض همان حقوق.
و حقوق بشر که نگارندگان اصولش در حقيقت خود همين اديان بوده اند، ماند يتيم و بی سرپرست، و ماند روی دست من و تو، تا امروز.
