در فاصله هفت روز تا نوروز، بوی خوش بهار، در فضای مجازی اينترنت يا Cyberspace پيچيده است و خبر اين جشن و آن جشن و پيامهای شادباش ميرسد از آنان که ميشناسی و آنان که نمی شناسی و آنان که بياد نداری.و در اين فضای مجازی آکنده از بوی سنبل و جلوه هفت سين و يادی مشترک، حضور نسلهای دوم و سوم ايرانی تبار را در سرزمين های پراکنده، ازين قاره به آن قاره احساس ميکنی که شوق و شورشان از نسل اندکی خسته کهنسال تر صد چندان بيشتر است.
اين نسل دوم و سوم ايرانی های مهاجر که معمولأ نه ايران را ديده اند و نه نوروز را در مکان تولد آن تجربه کرده اند، ظاهرأ بعد از سالهای نگرش به پدر و مادرها و نسل اولی که از آنان برخاسته اند، در ميان همه رسم و رسوم و عاداتشان که ديده اند و به خاطر سپرده اند، اين رسم نوروز را تنها نقطه اشتراک همگان، از سياسی گرفته تا غير سياسی، از مذهبی گرفته تا غير مذهبی و از فقير گرفته تا غنی يافته و بدون آنکه در جائی و مکانی رای گيری کرده باشند، در ذهنيت مجتمع خود آنرا پسنديده و پذيرفته اند و به حق اصرار دارند تا ديگران نيز زيبائی يگانه آنرا يافته و در تجربه منحصر بفرد آن شريک شوند.
بسياری از آنان شهرهای بسياری را به پذيرش و بزرگداشت نوروز واداشته اند، نه از سر زور و جبر که با معرفی چهره راستين روزی و لحظه ای که پيوسته نشانه آغاز است و زدودن آنچه تجربه سال پيش از ناصوابی آن آگاهمان کرده است.
و امسال نيز من مثل هر سال منتظرم تا نام شهرهای ديگر نيز که پذيرای نوروز شده اند، با همت اين نسل پويای ايرانی تبار به نام شهرهای پيشين افزوده شوند.
اين نسل پويا و زنده و متحول دوم و سوم ايرانی های مهاجر شايد دقيقأ از همه رمزها و تعبيرهائی که در مورد نوروز و هفت سين و چهارشنبه سوری و سيزده بدر و عيدی دادن و عيدی گرفتن نگاشته شده و تحقيق شده آگاه نباشد، اما بجای دعوا بر سر جزئيات، اصل مطلب را چسبيده و فرعيات را گذاشته اند بعهده پژوهشگران که بحق آنان نيز در غربت و در سی سالی که گذشت قدمی پس ننهادند که هيچ، هر روز بر حجم "کتاب تصوری نوروز" افزوده اند و می افزايند.
رمز و راز حضور سنبل و سمنو و سيب و سماق و سنجد و سکه و سبزی و نارنج و آئينه بر سفره ای که هر ساعت روز و شب ماهی زنده ای در دل آن می چرخد و زندگی ميکند را روزی از روزها اين نسل جويا و پويا و زنده و متحول ايرانی تبار خواهد آموخت، بهتر از من که در مکان تولد اين آئين "همه آموختنی ها را نياموختم".
اما هر ساله و در اين ايام وسوسه اين راز کهن آرامم نمی گذارد و هر سال حداقل در خيال خود، قدمی خويشتن را نزديکتر به پاسخ راز احساس ميکنم و اين وسوسه نوروزی ديگر و سالی ديگر پيش ميراندم. و هر سال، به خود ميگويم؛ شايد پاسخ نوروز هم مثل پاسخ زندگيست، که هر روز و هر ساعت و هر دقيقه متحول ميشود و با پاسخ لحظه ای پيش متفاوت است.
خودت فکر کن، کجا قرار بوده "نوروز" در فضای مجازی Cyberspace ظهور کند و "سُنبلی مجازی" در دل اين فضای تا اين زمان عاری از بو، عطری بتراود که من و توی پراکنده در سراسر عالم را اين چنين سرمست کند؟
